Υποψιες απο ηλιαχτιδες
στρωνουν με διαμαντια τη θαλασσα
κι οι ισκιοι απο τις χιονισμενες κορφες αντικρυ
καθρεφτιζονται φιλαρεσκα μεσα της,
τα συννεφα, αδυναμη απειλη
και η γαληνη να σχιζεται
απο τις τριλλιες των πουλιων....
Τι ομορφια, τι ησυχια...
και ποσο σε ειχα αναγκη,
να γεμισεις τα ματια μου
που τοσο τα πληγωνουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου