,,,,Αυτό το λουλούδι της Ερήμου ...
Που κάθε πέταλο σου δίνει .
Μια γλυκιά υπόσχεση .
Με τ"άρωμα γλυκό της μέθης .
Να γέρνουν... τα βλέφαρα .
Σαν φθινοπωρινά φύλλα .
Σου αφήνει απόσταση .
Μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας .
Άπιαστη έρημος .
Πόσες καρδιές θα ήθελαν .
Να σε γευτούν να σε μυρίσουν .
Μα εσύ επέλεξες την μακρινή την μοναξιά .
Μη τάχα σ"ακουμπήσουν .
Και σε μαράνουν .
Της αγάπης μου απόχρωση .
Θα σε γυρεύω πάντα .
Και θα σε βρίσκω
Μες στις συνειδητές μου σκέψεις .
Ως κάτι σπάνιο και δυσεύρετο .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου