Το γεράνι στην ματιά σου... Σταματίνα Βάθη.

Μεστή η ματιά και σφριγηλή,

αχόρταγα να εξερευνά

τη κάθε κρυφή σκέψη και λογική.

Πλουμιστό βλέμμα και στοργικό,

γεράνι στο χώμα ευωδιαστό.

Ήταν ο έρωτας??!!

Ήταν οι πληγές??

Ήταν ο πόνος, η λήθη,

της ζωής οι μαχαιριές??!!

Κάτι από γλύκα και πέταλα

όμως πετάριζε στη ματιά,

κόρα και σιρόπι από γλυκό καρύδι

στάλαζε σιγά και αργά στην καρδιά.

Φύλλα και μεθύσι από τη ζωή,

ανατριχίλα όπως ο αγέρας πετάριζε

στο γεράνι κάθε πρωί.

Και οι ηλιαχτίδες χάιδευαν τη σάρκα τη σκαφτή,

ο χρόνος την είχε αγαπήσει αυτή τη ψυχή.

Όπως έπεφταν οι στάλες οι δροσερές,

έραναν τη σάρκα, έβγαζαν ευωδιές.

Έφταναν μέχρι ψηλά στα πουλιά,

πάνω στα σύννεφα χέρια για προσευχή

και ουράνια αγκαλιά.

Η ψυχή δεν είχε λαβωθεί.

Από την ρουτίνα και το γκρι

δεν είχε αποσιωποιηθεί.

Έλαμπε και μύριζε ροδαλά,

σπίρτο και τσακμάκι,

φλόγα και φωτιά.

Έσκαγε το γλυκό καρύδι μέσα

στα σαρκώδη χείλη της ζωής

και έβγαζε ουσίες, ελπίδες και φιλί.

Φιλί... Φιλί και ψυχή...

Βλέμμα όλο πέταλα,

γεράνι και σαγήνη αληθινή.

Stamatina Vathi

Πίνακας : Apostolos Holevas