Με έκλεισες σε μια παγίδα, παγίδα φτιαγμένη από λάθη, πάθη,
επιθυμίες και ηδονή.
Την έπλεξες γύρω μου να μοιάζει με ιστό, έναν ιστό εύθραυστο
μα και γερό, για να με προστατεύει από τους δαίμονες μου,
μα και τους δαίμονες σου.
Και κρέμασες στολίδια ζηλευτά, να παίρνουν αξία μόνο στα δικά
σου χέρια, περνάς τα χαϊδεύεις και παίρνω ζωή από τη ζωή σου.
Σαν μια μαριονέτα κάθομαι και περιμένω να μου δώσεις πνοή,
με κινήσεις απαλές και ροή αστείρευτη.
Τις νύχτες να σε φυλάω από τον ίδιο σου τον εαυτό, με ηδονικες
ανάσες και λόγια αγάπης τη στιγμή του οργασμού και της
ολοκλήρωσης.
Να διώχνω μακριά κάθε τι που σε φοβίζει και καραδοκεί να βρει
τη χαραμάδα να εισέλθει μέσα σου, μέσα μου, μέσα μας
και να μας βλάψει.
Με ονόμασες ονειροπαγιδα που προστατεύει από τα τοτέμ
και τα πνεύματα τα ακάθαρτα και με κρέμασες ψηλά να μη
με φτάνει κάνεις.
Περήφανα στέκω να λυκνίζομαι στον άνεμο της ανάσας σου,
με τα στολίδια μου να τραγουδούν πάνω μου μόνο για σενα,
το τραγούδι των σειρήνων.
Σε ένα αρχέγονο κάλεσμα ένωσης υποταγμένη πλήρως
στο δημιουργό μου.
Παίξε μαζί μου, παίξε με τα στολίδια μου, θέλω να τα νιώθω
να χορεύουν πάνω μου και μέσα μου, γύρω μου και γύρω σου.
Ονειροπαγιδα εγώ, ονειροπλάστης εσύ, εσύ δημιουργείς κι εγώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου