Το Όνειρο Του Κύκνου... Χάρης Παπασάββας.

Κρύφτηκες ανάμεσα στις φωτοχυσίες των κύκνων

και των πλοκαμιών των ονείρων,

ενώ στο ματωμένο χιόνι,

ανάμεσα σε φλογισμένες σκιές σκιάχτρων,

ωριμάζει η παρθενία σου,

αποπνέοντας ατμούς ζωής.

Στο κενό του χώρου, μέσα από καθρέφτη,

ερωτοτροπείς με την κραιπάλη του χρόνου

και στην πορεία την τρελή

ξεσκούφωτοι κορυδαλλοί ,πριν νυχτώσει ,

ψάχνουν το κελάηδημα τους

μέσα στα χαμένα σύμφωνα.

Στην μαύρη στράτα της μοίρας ,

το κοκαλιάρικο φεγγάρι μονολογεί

στην στολισμένη νύχτα,

όταν στην γαλήνη του ύπνου

με σπρώχνεις στα βαθιά νερά ,

ναρκωμένος απ' την αγάπη,

τ' άστρα φανάρια, μαγικά λύνουν

τα όνειρα μου για ζωή.

Νεκροί αγέρηδες φτύνουν άμμο στον τάφο,

σκεπάζουν την ανίδεη από θάνατο πηγή,

μα το νερό απ' τα βάθη της ελπίδας αναδύεται,

ξεπλένοντας την πιο τραχιά στιγμή της μοίρας.

Στο ενυδρείο της οδύνης πνίγεται η χαρά,

ευμετάβλητος ο πόνος της γέννας,

τα τεμαχισμένα σύννεφα κρότους ονείρων

αναπαράγουν στης πλάνης το κενό.

Γελώ, στο κλείδωμα της κυκλικής διαδρομής

των περιχώρων της λίμνης, όταν οι κύκνοι

στην αραιότητα του ονείρου θριαμβεύουν ελεύθεροι.

Οι δρόμοι

των ανοίκειων ονείρων που δεν ακολούθησα,

βούλιαξαν ανάμεσα στην λαμπρότητα μιας βροχής

και κάτω από βραδύγλωσσα λιθάρια

διασπάστηκε η ζωή μου απ΄τα όνειρα.

Τώρα ισομετρικά απέχω

απ' την ζωή,

τα όνειρα

και τον θάνατο.

Όλα είναι δευτερόλεπτα

μιας κυκλικής άγνωστης ώρας.

Haris Papassavas