Αιώνες σε ζητούσε η ψυχή
και ήρθες,
με φωνή ωδικών,
φεγγαριού αμαζόνα.
Κρίνα λευκά η ψυχή
και η σάρκα σου.
Μελωδούν των μαλλιών σου
οι ανεμόμυλοι
και της λατρείας οι παλάμες
στο πρόσωπο.
Ήταν η στιγμή
που στοχάστηκε ο Θεός
σαν γάμου ιερέας
και μέσα μου πάντρεψε
όλο τον κόσμο σου,ορατό και αόρατο.
Θυμήσου το πρώτο φιλί
πριν το υμνήσει
η άνοιξη
και στον ναό μου την μορφή σου
που τα εικονίσματα ντύθηκαν.
Θυμήσου
τον κάμπο μου με τα ηλιοτρόπια
που το χρυσό μέτωπο τους
καταπάνω σου έστρεψαν.
Έχει μια γυναίκα το σύμπαν
που την λέω Γυναίκα μου,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου