Πάλι μένω ξεχασμένος, μες στης νύχτας μου την άκρη
στου χειμώνα μου το κρύο, στης αγάπης μου την στάχτη
πάλι μένω ξεχασμένος, στο σκοτάδι το οικτρό
και να κάνω τα παζάρια, στο νεκρό μου το παρόν
R)
Κι’ αγάπη μου πια χιόνι, στου καιρού την παγωνιά
μια μικρούλα ανεμώνη, την κρατούσε αγκαλιά
τώρα κύλισε ο χρόνος, την κρατάει η σιωπή
μες στους άγνωστους τους δρόμους και οι δύο μοναχοί!
Πως περάσανε τα χρόνια, κι έχει αλλάξει η ζωή
κι η δική μας κολόνια, περασμένη πια βροχή
2)
Τώρα θα ΄μαι λυπημένος, κι η αγάπη μου χαμένη
σαν τσιγάρο να με καίει, κι η πορεία μου σβησμένη
πάλι μένω ξεχασμένος, να με πνίγει η σιωπή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου