Στη γύμνια σου .
ως όφειλες δεν έδειξες
θάρρος εσύ και τόλμη
κι έτσι απομακρύνθηκες
δε ζήτησες συγνώμη.
κάθεσαι και στοχάζεσαι
εγείρεις το κεφάλι
θέλεις να πας μα δεν μπορείς
σου κλείσαν την αγκάλη.
φέρεσαι αδιάφορα
κάνεις πως δε σε νοιάζει
ρίχνεις πίσω τα μαλλιά
και λες πως δεν πειράζει.
αντίθετες μα τις ζητάς
εικονες στο μυαλο σου
παρηγοριά δε βρίσκουνε
το λες απ το δικό σου .
μετερίζι της ζωής
που θες να αναδιπλώσεις
έρχονται κατάχαμα
μα θες εσύ να διώξεις.
φύλλα που μαζεύονται
σωρός και έχουν γίνει
σε σένα τα απόθεσε
πέταξε την ευθύνη.
μιας μάζωξης σκληρής
υφής αυτά διακρίνει
μα πάει τα πήρε ο βοριάς
σκορπίσανε στη δίνη.
ανεμοστρόβιλου γερού
τα χε αυτά εκδώσει
διάταγμα επιεικώς
σχέδιο καταστρώσει.
καμάρωνε και μοίραζε
δεν το χες αποκτήσει
μύηση στην έκαμε
κι έχει αναζητήσει.
δικά σου τα σταθμά
τα μέτρα που ζυγίζεις
σήκωσε την κεφαλή
και μάθε να αντικρύζεις.
το κάθε σου παράπτωμα
έρχεται στη ζωή σου
να σε κάνει δυνατή
αυτή ναι η θύμησή σου .
σε τίποτα από δω και μπρος
ποτέ να μη φοβάσαι
αλήθεια έχε στην ψυχή
αυτό να το θυμάσαι.
μ αυτό πια να πορεύεσαι
συνέχεια στο διάβα
κι αν βρεθεί άλλη ψυχή
νιώσε αγάπης λάβα.
μα πρώτα εσύ διάλεξε
να ξέρεις τι ορίζει
κι ύστερο ολοκαύτωμα
το είναι σου χαρίζει.
στον άλλον τόση ομορφιά
και κάλλος στην ψυχή του
αγάπής το στερέωμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου