Η δε Σάρξ Ασθενής... Δέσπω Πηλαβάκη.

Σαν να τζιαι ππέφτει κεραυνός κατά Θεόν

άμαν το δειν σου καταπάνω μου δεικλίσεις ,

αντρέπουμαι πιλέ τζιαι να σκεφτώ ,

στα τόσα γρόνια μου για να με ξιμυαλίσεις

Ρέσσεις που δίπλα , κατά λάθος με κουμπάς ,

τζι ηλεκτρισμός το συνταράσσει το κορμίν μου,

έτσι χαττάν έν το επίστεφκα ποττέ,

να πάθω εγιώ στην ηλικίαν την δικήν μου

Κάθε ψυσιή λαλούν τραβά , τζιαι εν σωστόν,

το γαίμαν κάθε ζωντανού έτσι χογλάζει ,

μάν υπακούει πκιόν το σώμαν , του μυαλού ,

ίντα να κάμω , ας ιζιώ με το μαράζιν

ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ