Ένα ψέμα λοιπόν... Έλενα Μαυροειδή.

Αφέθηκε εκεί ,

με τη βροχή

να πέφτει στο κορμί της ...

Πίστεψε ότι θα ξεπλύνει έτσι ,

όλα αυτά που τη βαραίνουν ...

Τα λόγια που πίστεψε ,

που με τόση αρμωνία και ομορφιά

της έδωσαν για αλήθεια ...

Την ψεύτικη αγάπη , που μόνο αυτή είχε

νιώσει αληθινή ...

Την προδοσία ,

που πήρε όλη την ευθύνη ,

γιατί δεν ήθελε η αγάπη της να χαθεί ...

Κι άλλα πολλά ,

που η κάθε σταγόνα

της βροχής , μετρούσε τις θύμισες ...

Στην σκέψη της τώρα όλα είχαν χαθεί ...

Χάθηκε ο ήλιος ,

και πως να φώτισει

τα σκοτάδια της ...

Ήθελε να γίνει ένα με το χώμα ,

για να μπορέσει να ξανά γεννηθεί ...

Ήθελε να τα αδειάσει όλα μέσα της ,

και κάπου εκεί στο δειλινό

να κρατήσει λίγο χρώμα απ τον ήλιο ,

για να μπορεί να ξεκινήσει ,

μια καινούργια ζωή την αυγή ...

Μόνο η ελπίδα είχε απομείνει ,

κι έφτανε μόνο αυτή

για να μπορεί να ονειρευτεί ξανά ...

Elena Mavroidi