Βαριά τα χρόνια κουβαλά ,
χιόνια σκεπάσαν τα μαλλιά της ,
μουντή και άχαρη η ζωή της ,
μές στην έρμη καμαρά της .
έχει ραγίσει η καρδιά της !
Γέρασε χωρίς να προλάβει
όσα ονειρεύτηκε , να ζήσει...
εχθρός ανίκητος ο χρόνος ,
όσο κι αν τον πολέμησε..
τέλος συνθηκολόγησε !
Μονάχα , της έχει απομείνει ,
στη Παναγιά Της , να δωρίζει ,
ένα Aκίμητο Καντήλι ,
που ανάβει με ευλάβια και
ταπεινοφροσύνη !
Δώρο μικρό και ταπεινό ,
στο πάτο του λίγο νερό .
λαδι γεμάτο ως τα χείλη ,
μερόνυχτα τόχει αναμμένο,
άσβεστο δεν έχει μείνει !
Στη προσευχή της ,
η ματιά δακρύζει..το μέσα της
θερμοπαρακαλάει....
νάρχοναι οι ψυχές το βράδυ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου