Της Εδέμ, Προσκυνητής... Κατερίνα Πήττα.

Ολόγυμν' η νύχτα

και μια χούφτα πεφταστέρια,

μαρμαίροντας,

πέφτουν γονατιστά,

στο φεγγαρόπλαστο μέτωπό σου!

Ξεδιψώ, με φιλιά

που ρέουν

απ' τους αμφορείς των χειλιών σου!

Του λαιμού σου τη φλέβα,

πυρπολούν

αναστάσιμα σήμαντρα!

Στο θώρακά σου,

αγγέλων ζεύγη,

ζωσμένα μ' αντωνυμίες κτητικές

κι ανυπεράσπιστες,

ιερουργούν δοξαστικά!

Ανηφορίζω στων μηρών σου

το διάσελο,

της Εδέμ προσκυνητής,

και δέσμιος!

Είναι η ώρα που οι ποιητές,

κλίνουν το γόνυ λατρευτικά,

στον αστράγαλο του έρωτα!

Είναι η ώρα που υπερασπίζομαι,

το δικαίωμά του,

να επαίρεται,

του αναμάρτητου

και της παντοδυναμίας του!

Κατερίνα Πήττα