Λάμπει το μέσα μου
γιατί αυτό σου το αγκάλισμα
στο δείλι του χειμώνα, θυμίζει ήλιο
ανοιξιάτικο, θαλασσινό κυκλώνα!
~~~~~
Εκεί έμεινε ο νους σ' εκείνη
την εικόνα, στ' ανεμοβρόχι της στιγμής
φαντάστηκα τον παράδεισο στη σκέψη μου
το ζούσα κιόλας!
~~~~~
Και θάμπωσαν τα μάτια μου
κι έγειρα σιμά σου, στη βελουδένια σου
αφή στους ήχους της μουσικής που άφηνε
η καρδιά σου!
~~~~~
Και φύγαμε μες το φιλί
σ' αποθυμιάς ταξίδι, σ' άγνωστους
προορισμούς, το πιο όμορφο στερνό φιλί
που στη γεύση του ο νους σαστίζει!
~~~~~
Λάμπει το μέσα μου
κι ας βρέχει κι ας χιονίζει, μα αφού
κρατάς τη σκέψη μου τ' όνειρο φτερουγίζει!
~~~~~
Μου υπόσχεται το βλέμμα σου
κάτι μου ψιθυρίζει, στ' άγνωστα μονοπάτια μου
~~~~~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου