Ο λύκος και η Κοκκινοσκουφίτσα... Σοφία Τανακιδου.

Αυτός ο κόμπος στο χτένι

καθώς τα μακριά μαύρα μαλλιά σου βουρτσίζεις, πόσο ενοχλεί!

Κι η φωνή δίπλα του λύκου που ουρλιάζει "Να τα κόψεις".

Κι εσύ τα κοιτάς στον καθρέφτη.

Τι όμορφα που είναι! Κυλούν και σκεπάζουν τους ώμους

που δεν ανασήκωσες ποτέ!

Τι όμορφα που τους κρύβουν!

Κυλούν και σκεπάζουν το στήθος που εκεί μέσα κοιμάται

μια καρδιά που δεν ξύπνησε ποτέ!!

Τι όμορφα που κοιμάται!

Αυτός ο κόμπος στο χτένι,

κι αυτή η φωνή του λύκου που ουρλιάζει καθημερινά.

Κι εσύ να φοράς την κόκκινη κάπα,

ασορτί με τα κόκκινα σου μάγουλα,

ασορτί με τα κόκκινα σου μάτια απ' το κλάμα.

Αυτός ο κόμπος στο χτένι που σε πονά λες φταίει..

Κι όχι ο λύκος που ουρλιάζει να κόψεις τα μαλλιά...

Μα αν κοπούν θα φανούν οι αδύναμοι ώμοι

κι η κοιμισμένη καρδιά...

Κι ο λυγμός στο λαιμό που σπαρταρά και

προστάζει για χιλιοστή φορά...

- Κόψε Κοκκινοσκουφίτσα του λύκου την μαγκιά

και θα πάψει ο κόμπος στο χτένι να ενοχλεί τα μαλλιά...

Σοφία Τανακίδου... Αφιερωμένο.