Τώρα από θέσης ισχύος
Εγινε δύση η ανατολή ,κι ο έρωτας αχρείος
Κι έτσι, εναγωνίως
Σαν το φαρμάκι το φιλί,πλανιέται αιωνίως
Μα γιατί τόσο μένος ?
Υπάρχει τάχα βιαστής, που δεν είν'ηττημένος ?
ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΚΟΠΗΣ
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΔΙΛΛΗΜΑ
Ν'ΑΠΛΩΝΟΥΝ Τ'ΑΣΤΡΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΦΙΛΗΜΑ
Τώρα θα πείτε,εύλογα...Προς τι τα επινίκια !
Υπάρχει και η ποίηση,που δείχνει επιείκεια
Κι όλο ρωτά υψώνοντας το δίκοπο σπαθί της
Ποιο είναι το θύμα άραγε ...και ποιος είναι ο θύτης ?
Σε έναν κόσμο των ανθών, που γίναμε απόβλητο
Υπάρχουν κι άλλοι των παθών, που έχουν το απυρόβλητο
Κι εγώ που δεν ενέδωσα, το βήμα επιταχύνω
Με τιμάς αγαπητέ μου φίλε Τ.Φ
ΑπάντησηΔιαγραφή