Τό άγνωστο γελούσε στοργικά... Πάτροκλος Σεφεριάδης.

Πάλευαν τα χέρια

πόδια εμπόδιζαν

ότι άδικο μέτραει

η πνοή κλεισμένη

πληγές γέμισαν τα γόνατα.

Ένα παγκάκι

μαργαρίτα φύτρωσε στην άσφαλτο,

εσύ στο κόμμα

δεν βαρέθηκες.

(Καμία αιτία άμετρητα γιατί)

Η βροχή αφήνει σημάδια

η αντίληψη κλειδωμένη

λέξεις λόγο δεν έχουν.

Αλλη πόλη,

διαβάτης εσωτερικού χώρου

λάθος στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Τα σύρματα σκόρπια

μια σκισμένη σημαία

λάβαρο λαών που ξέχασαν.

Ήταν πρωί

είχαν ξεκινήσει

μάζευαν υπογραφές,

ζωή οδηγούσε

βλέπεις οι ληστές

φορούσαν το μανδύα του καλού.

Εμείς με εφημερίδες

κλείναμε τις τρύπες από τα τζάμια,

διαλέξαμε

η φωτιά να καίει τα γόνατα μας.

Έλεγαν αργεί να ξημερώσει.......

Πάτροκλος Σεφεριάδης

Λέξεις από τη συλλογή

Η Αρχή...