Υποψιες απο ηλιαχτιδες
στρωνουν με διαμαντια τη θαλασσα
κι οι ισκιοι απο τις χιονισμενες κορφες αντικρυ
καθρεφτιζονται φιλαρεσκα μεσα της,
τα συννεφα, αδυναμη απειλη
και η γαληνη να σχιζεται
απο τις τριλλιες των πουλιων....
Τι ομορφια, τι ησυχια...
και ποσο σε ειχα αναγκη,
να γεμισεις τα ματια μου
που τοσο τα πληγωνουν
Το εγραψα στη Μιτζελα το 1980
Φενια Ιωζιδου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου