Αγκαλιά τον ουρανό πήρα
είχε κι αυτός τη μοναξιά και το πόνο του.
Ήθελα κάπου να πω τα δικά μου
λάθος μέρα διάλεξα
τα ( εισιτήρια) είχαν " πουληθεί "
το γραφείο παραπόνων γεμάτο
ακόμα να έρθει η σειρά μου
Κυρίαρχος των πάντων η νύχτα
το φεγγάρι σε ' δίσκο ' κρατούσε
Παρακαλώ!
Να σας φυλέψω κάτι ;
ψίθυροι από μακριά έρχοταν
ψυχρή η ατμόσφαιρα βαρύ το κλίμα
μοναξιές μαζεμένες σε μια γωνία
τ' ουρανού
χαμένους έρωτες παρηγοριά έβρισκαν εκεί ψηλά
χαμένες αγάπες δάκρυα στ' αστέρια χάριζαν
Μανάδες
που έχασαν τα παιδιά τους έλεος
απ' το Θεό ζητούσαν
Ορφανά παιδιά σαν σύννεφα γέμισαν
τον ουρανό
Ο ουρανός ξεσπά σε καταιγίδα
μεγάλο το φορτίο του πόνου
ευθύνη μεγάλη
αλαλούμ στο σύμπαν
Σαστισμένη με όλ' αυτά έχασα τη μιλιά μου.
είπα ; άκου και σώπα ,υπάρχει και χειρότερα.
πονάει ο κόσμος
λάθος μέρα διάλεξες
θάρρος πήρα από τη λάμψη των αστεριών.
Δέν ήταν σήμερα η μέρα μου
Έφυγα...
κρατώντας αγκαλιά τον ουρανό
ένα αστέρι συνόδευε το σκοτεινό δρόμο του πόνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου