Της Δερβιτσιάνης Οι Τρείς Λεβέντες... Λευτερία Ρά"ιδου Λίτση.

Τρεις λυκείου μαθητές

τιρανήθηκαν με αγρία,

ήταν της γνώσης μαχητές

διψούσαν για ελευθερία.

Αρίστος, Σωκράτης, Κώστας

νέοι με τόλμη και ανδρεία,

δεν φοβήθηκαν μπροστά

στην πιο απάνθρωπη βία.

Παιδιά ατρόμητα με λεβεντιά

τα γέννησε μάνα ηρωίδα,

'θελαν να γράψουν Ιστορία ξανά

σε νέα, πιο λαμπρή σελίδα!

Το μελάνι τους ακόμα νοπό

δεν στέγνωσε στο χρόνο,

γιατί κρύβει μες το γραπτό

πόνους σαράνταέξι χρόνων...

Ήταν σχιζμές, τρυπίματα

από καρφιά μολυνσμένα,

των άκαρδων χτυπήματα

με δηλητήριο βαμμένα.

Σαν καρφιά που στάβρωσαν

οι Εβραίοι τον Χριστό,

τον Αρίστο αποτέλειωσαν

μες σ'ένα κελί φριχτό...

Βάναυσα, μαρτύρια πολλά

στα κελιά οι λεβέντες,

τούς μάτωσαν την καρδιά

οι μισθοτοί, οι χαφιέδες.

Λεηλάτισαν τα όνειρά τους

οι τύραννες της εποχής,

καρφώνοντας τα νιάτα τους

στα κάγκελα της φυλακής.

Απόλαυσαν ως θεατές

το τέλος στην κωμωδία,

"στεφάνωσαν"τους λεβέντες

μετά, συνέχισε η τραγωδία...

Οι νέοι ποτές δεν έμαθαν

των τολμηρών τα πάθη,

πώς; την ψυχή τούς σκότωσαν,

στης φυλακής τα βάθη...

Lefteria Rajdho Lici

Αφιερωμένο στους: Αρίστος Ξέρρας (υπέκυψε στις φυλακές του

Σπάτσ) Κώστας Κυριάκος ( πρώτος ξάδερφός μου)

Σωκράτης Μίλλος (αδερφός της παιδικής φίλης μου, της Ντίνας)