Μια τέτοια νυχτα
γυμνή από ψευδαισθήσεις,
καλοκαίρι είναι άραγε;
Η χειμωνας;
Κάπου χάθηκαν οι εποχές.
Κάπου χάθηκα κι εγώ.
Το κλεμμενο ο
απ' το 'νειρο
απαλοιφή να ναι
η αφαίρεση;
Μια τέτοια νυχτα,
αξια έχουν οι λεπτομέρειες.
Ο ήχος της σιωπής που σπάει.
Ο ήχος της καρδιας που ράγισε.
Το αχ που ποτε δεν ακουστηκε.
Το σ'αγαπώ που ποτε δεν ειπωθηκε.
Χειμώνας είναι άραγε;
Η καλοκαίρι;
Ψυχοτροπος ουσία
η φωνή σου.
Μακρινή κι όμως άμεση.
Όπως η ανάσα που κοβεται
Μια τέτοια νυχτα,
τα όρια θολώνουν
ανάμεσα στην αλήθεια
και το ψεμμα.
Το ζωογονο ψεμμα σου
που ανεξίτηλα γράφει
το Χ του ονόματος μου.
Μέσα στο χρόνο
μια ακόμα πλανη
Ένα παιδι
που αρνείται να μεγαλώσει
η αγάπη μου.
Άνοιξη θα ναι τελικα.
Η ίσως φθινόπωρο.
Κάτι στη μέση.
Μητε παγος,
μητε φωτιά.
Ποτε δε θέλησα
το μετριο, μωρο μου.
Η το παν σου.
Η το καθόλου σου.
Μια τέτοια νυχτα,
γυμνή από ψευδαισθήσεις,
γυμνή από έρωτα,
κανεις δεν κοιμάται
Όλα κυκλους διαγράφουν,
πυρινους,
Ευχαριστώ παρά πολυ για την αναδημοσίευση!
ΑπάντησηΔιαγραφή