Τα ρολόγια χτυπούν τις ώρες με αγωνία,
νυχτοπούλια πετούν σαν τρελά πάνω απ’ το μέλλον.
Άγγελοι κουρσάροι ορμούν στις βάρκες
με τους μελλοθάνατους ληστές,
γλιτώνουν τις ψυχές τους απ’ τις οργισμένες θάλασσες,
θυμωμένες αυτές σηκώνουν κύματα ψηλά εναντίον τους.
Παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής οι κατάδικοι
με το σημάδι του πόνου στο μέτωπο,
χτυπούν τις πόρτες των σπιτιών τους,
κατεβαίνει η Παναγιά απ’ το εικονοστάσιο
και τους ανοίγει την πόρτα.
Διψασμένοι καταπίνουν μια γουλιά σύννεφο,
σφιχταγκαλιάζουν τις φωτογραφίες,
μετρούν τα χρόνια που πέρασαν,
Ιωάννα Αθανασιάδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου