Ζωή μου, το δικό σου ταξίδι το ξεκίνησα χωρίς αποσκευές...
Είχα γεμίσει τα φύλλα της ψυχής μου με όνειρα..
Δεν ήθελα πολλά, ήμουν χαρούμενη με όλα τα μικρά αυτά
που με κάναν να χαμογελάω.. Η θάλασσα φουρτουνιασμένη,
το ταξίδι δύσκολο... Τα αγριεμένα κύματα με χτυπούσαν
συνέχεια, και εγώ να αντιστέκομαι ..
Πάλευα να κρατηθώ ζωντανή και να βγω στην ακτή
χωρίς πολλές πληγές.. Δεν ήταν εύκολο.
Οι πληγές σε κάθε χτύπημα πονάνε.
Και εγώ που κοιτάω μπροστά να φτάσω στο λιμάνι μου.
Η ψυχή κουρασμένη θέλει να κουρνιασει σε μια γωνία
να ηρεμήσει... Η παγωνιά γύρω της ……. θέλει να ζεσταθεί...
Πόσο ακόμα θα κρατάει αυτή η τρικυμία......
Πού είσαι ζωή.....
Δως μου λίγες αχτίδες του ήλιου να ζεσταθεί η καρδιά ,
Carpediem Roza
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου