Μια μάγισσα να ήμουνα
και τις πληγές να κλείνω
αέρας να γινόμουνα
και συμβουλές να δίνω.
Δεν είναι μαύρη η ζωή
να δώσεις λίγο χρώμα
ακόμη και τα άνθη της
φυτρώνουν μες το χώμα
Δεν είναι γκρίζες οι στιγμές
είναι να δοκιμάζουν
την αντοχή του καθενός
πως την αξουσιάζουν.
Είναι μια πόρτα η ζωή
που πάντα μπαίνει ήλιος
κάποιοι κρατήσαν δύναμη
με σθένος τους ο ζήλος
Ανοιξ' το παραθύρι σου
τη σκέψη ν'ανεμίσεις
και από το χρώμα τ'ουρανού
πλάσε τις αναμνήσεις.
Βάλε το άσπρο της χαράς
και πράσινο ελπίδας
του έρωτα το κόκκινο
χρυσό της ηλιαχτίδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου