- Να σε βοηθήσω;
- Έχεις καιρό ακόμα γι' αυτό!
- Σκύβεις πολύ και νομίζω πως πονάς. Χρειάζεσαι βοήθεια.
Καμπούριασες..
- Είναι πράγματι βαρύ φορτίο, μα με τα χρόνια το συνηθίζεις.
Γίνεται ένα με το
σώμα σου. Μην ανησυχείς. Δεν πονάει.
Σ' ευχαριστώ που με νοιάζεσαι!
- Εσύ πάντα νοιάζεσαι για όλους!
Να όμως σκέφτομαι, πως στο χωριό λίγοι καμπουριάζουν
όπως εσύ. Οι περισσότεροι περπατούν καμαρωτοί.
Αισθάνομαι λίγο άσχημα που μόνο εσύ
είσαι έτσι. Μάλλον φταίει αυτό που κρέμασες στο λαιμό σου.
Τι είναι;
- Μια ταμπέλα.
- Πού τη βρήκες; Φαίνεται παλιά...
- Είναι πολύ παλιά.
Όταν ήμουν μικρή επισκέφτηκα ένα μέρος παράξενο.
Τριγυρνούσα σαν χαμένη σε δρόμους σκοτεινούς και
τρομακτικούς για ένα παιδάκι.
Είχε μεν όμορφα πλουμιστά στολίδια που κρέμονταν
από τον ουρανό, αλλά από την άλλη, το έδαφος ήταν
γεμάτο λάσπες.Όπου και να πατούσα λερωνόμουν.
Ούτε μπορούσα να φτάσω τα στολίδια.
Ήταν πολύ ψηλά για μένα.
Είχα απελπιστεί και ήθελα να φύγω, όταν γυρνώντας το βλέμμα
μου για τελευταία φορά ,την αντίκρισα πεταμένη
δίπλα σε κάδο σκουπιδιών.
Συνηθισμένη να παίρνω κάτι από τα μέρη που επισκέπτομαι,
την πήρα μαζί μου.
- Και γιατί την κρέμασες στο λαιμό;
- Στην αρχή την κρέμασα σαν φυλαχτό, για να μην τη χάσω.
Μετα εκείνη βάρυνε και κόλλησε πάνω μου.
Έμαθα μαζί της. Απλά φροντίζω να είναι πάντα καθαρή!
- Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είχες αυτή την ταμπέλα.
Δε σε ρώτησα όμως ποτέ.
Γιατί την κρατάς ακόμα; Είναι φθαρμένη!
Τόσο σημαντική είναι για σένα, που ανέχεσαι να σε καμπουριάζει;
- Η αξία της κόρη μου, είναι το όνομά της!
Βαραίνει με τα χρόνια, σε τραβάει προς τη γη,
για να "προσκυνάς" τις ρίζες σου και ν' αντικρίζεις
τα βήματα που κάνεις! Να βλέπεις
δίπλα και γύρω σου, αυτόν που σε χρειάζεται και να προστρέχεις.
Όποιος κουβαλά αυτήν την ταμπέλα, ποτέ δε λαθεύει.
- Ποιο είναι το όνομά της;
- ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ονομάζεται!
Είναι το προικιό που ετοίμασα για την μεγάλη μέρα.
Για σένα και τον αδερφό σου.
Τη μέρα που θα γίνετε Άνθρωποι για τον Άνθρωπο!
- Σ' αγαπώ πολύ μαμά! Και την καμπούρα σου αγαπώ!
Μακάρι να αποκτήσω κι εγώ μια τόσο σπουδαία καμπούρα!
Αφιερωμένο σε όλες τις μαμάδες, που παρόλες τις δυσκολίες,
Τριανταφυλλιά Ξήντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου