Ψες έγδερνε άγρια η
μπόρα τις χορδές
της ψυχής που πάλλονταν
αγριεμένα. Κι έβγαζαν
κραυγές άναρθρες,
γεμάτες φρίκη. Το
φεγγάρι είχε σβήσει
από ώρα τα φώτα.
Κι έκλεισε παντζούρια.
Γυρόφερνε η σκιά σου
στο στήθος μου. Την
απέκρουα με λύσσα.
Μα ξάφνου μια αστραπή
την έσπρωξε στο οπτικό
μου πεδίο. Κι αναγνώρισα
την Αγάπη του σύμπαντος
χαραγμένη στο μέτωπο σου.
Αιώνιο κομμάτι της σάρκας
Αντριάνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου