Κι εσύ κόρη των βράχων
ακόμα περιμένεις τα μυστικά των ήχων
στα πόδια σου να φέρουν τα κύματα
στα κρύφια των αδύτων μήπως ευλογηθείς.
Κι εσύ φωνή των βράχων
μηνύματα από τα ωκεάνια βάθη
φέρνεις μνήμες αθανασίας
κρυφά μυστικά παλιά, όσο και ο κόσμος μας.
Κι εσείς ήχοι της νύχτας
μιλάτε σε εύηχα αυτιά που ξέρουν ν'ακούν
για τον κόσμο που σθεναρά μάχεται!
Της πορφύρας το περίτεχνο κοχύλι μιλάει.
Κι εσύ ανέσπερη Πανσέληνε!
Της αρμονίας τ'ουράνιου σύμπαντος αίγλη!
Ονειροπόλα βλέμματα φωτίζεις,
ευδαίμονη πηγή, ελιξήριον της Στυγός!
Μα εσύ! Ω,εσύ γλυκοχάραμα!
Μύριες φρέσκες ανάσες πρωινών αρωμάτων!
Το μαύρο πέπλο αποτραβιέτ' αχνά.
Η ροδαυγούλα χαράζει νέο ξεκίνημα!
Βαρβάρα Κατσιάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου