Ο ήλιος κρέμεται σε διακεκομμένη τροχιά.
Ο ουρανός μοιάζει σπασμένη καρδιά.
Στο τριαντάφυλλο δεν κλείνει η πληγή.
Η θάλασσα σαρώνει την υπομονή.
Οι γλάροι χάνονται στ' ανέμου τη δίνη.
Η σιωπή έντρομη τις σκιές εντείνει.
Η αυγή έρμαιο , σταματημένο ρολόι.
Η καταχνιά παίζει ατάραχη κομπολόι.
Τα θέλω μου λιμνάζουν άκαρπα.
Το ψύχος αναζητάει μια εσάρπα .
Η ψυχή μια παγώνει , μια φλέγεται
Ματωμένη Ανατολή , παλινδρομεί.
Μετράω με αγωνία τον σφυγμό.
Να φτερουγίσουν αετοί στον ουρανό.
Να συνεχίσει να κελαηδάει τ' αηδόνι.
Το μέλλον να μην σκάει σαν μπαλόνι
Τα πλοία να ανάψουν προπέλες.
Να σαλπάρουν για ασφαλή λιμάνια.
Να απλώσει του Μάη η βεντάλια.
Να πεταρίσουν πολύχρωμες χορδές.
Η σελήνη το δείλι να φιλήσει.
Η ζωή τον τροχό να γυρίσει.
Ντίνα Μήλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου