Η ζωή μου είναι ρυάκι που κυλά.
Ψάχνω στον κήπο των ευχών
κοιτώ τα όρια του αγρού μου,
μένω άφωνη.
Μόνη με ελπίδες και φόβους,
ένδυμα κατάσαρκο
υψώνω το βλέμμα,
- μάρμαρο ψυχρό -
σκοτεινός ο ουρανός, βρέχει.
Δεν απόμεινε θλίψη.
Τα δάκρυα του ουρανού γεμίζουν
το αυλάκι
δροσίζουν την άνυδρη καρδιά μου.
Αποζητώ την αιώνια καλοσύνη σου, Κύριε,
η ζωή με την παρουσία σου
Λίνα Βαταντζή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου