Κάποιοι έρωτες είναι σαν μεταχειρισμένο αστείο.
Πολυφορεμένοι, πολυπαιγμένοι, σακατεμένοι από τις επαναλήψεις, τόσο πολύ, που πιά δεν έχουν κανένα γούστο.
Κάποιοι άλλοι είναι γενναίοι. Κοιμούνται ανθρώπινοι και ξυπνάνε με μαχαίρια στην πλάτη. Αθάνατοι, αλησμόνητοι. Ζούνε μέσα στο μαύρο και στο γκρι, αλλά δεν τελειώνουν ποτέ, είναι αναλλοίωτοι στο χρόνο. Μένουν όμως ανικανοποίητοι.
Υπάρχει όμως και εκείνος ο έρωτας ο δικός σου. Δεν είναι μυθικός, δεν είναι, παραμυθένιος. Είναι όμως ο δικός σου. Εκείνος με τις ατέλειες του, εκείνος με τις χαρακιές του, που άντεξε τα δύσκολα, που δεν σε εγκατέλειψε στα ζόρια. Δεν είναι βγαλμένος από ταινία, δεν φοράει συνέχεια τα καλά του, δεν έχει πάντα κέφι και όρεξη. Είναι φορές που κοιμάται νωρίς γιατί κουράστηκε, άλλες πάλι τρώει μόνος, φορές που δουλεύει πολύ, αλλά ποτέ δεν σε ξέχασε, πότε δεν σε άφησε στην άκρη, ούτε έβαλε μπροστά τον εαυτό του από εσένα. Αυτός είναι ο πραγματικός δικός σου έρωτας. Ας έχει ατέλειες, ας σε στενοχωρεί καμία φορά, ας του φωνάζεις άδικα και μετά το μετανιώνεις. Φτάνει στο τέλος μία σφιχτή αγκαλιά του για να ξεχάσεις όλους τους χειμώνες της ζωής σου.
Διάλεξε λοιπόν τι θα θέλεις στην ζωή σου.
Έναν έρωτα μυθιστορηματικό γεμάτο λευκές σελίδες, απών από την ζωή σου αλλά ζωντανό στα όνειρα σου;
Ή εκείνον που αποφασίζει να ζήσει μαζί σου, με τα καλά και τα άσχημα του αλλά να ρισκάρει;
Και τελικά τι είναι αγάπη;
Ένας έρωτας που ωριμάζει μέσα από τις δυσκολίες!
Γιαυτό, κάποιοι άνθρωποι θα κυκλοφορούν πάντα στο μυαλό μας, στη σκέψη μας, στη καρδιά μας και ανήκουν στο παρελθόν.
Σημασία έχει όμως, πως κάποιοι άλλοι θα κυκλοφορούν δίπλα μας, κρατώντας μας από το χέρι, παλεύοντας με όλη την δύναμη της καρδιάς τους. Και τούτο είναι ανεκτίμητο!
©Μπέττυ Κούτσιου
Ευχαριστώ πολύ 🥀
ΑπάντησηΔιαγραφή