Μια κατοικία στα σύννεφα! Μακριά απ΄ όλους και απ ΄όλα...
Μακριά από τον τρόπο που με έμαθαν να βλέπω τη ζωή...
Μακριά και από τον τρόπο που με έμαθαν να βλέπω
τον εαυτό μου...
Μακριά από τα άδεια βλέμματα των ανθρώπων,
εκεί που η ζεστασιά της ψυχής απουσιάζει,
δεν χωρά η δική μου ψυχή
Το παγωμένο κομμάτι της ζωής είναι ακινητοποίηση...
Ο ξεριζωμός των ανθρώπων από την ομορφιά,
δεν αγγίζει αυτό τον κόσμο, δεν φτάνει μέχρι εδώ...
Αγαπώ την απλότητα, το δόσιμο της καρδιάς,
το μοίρασμα των εικόνων της ζωής, το καθαρό νεράκι
που δροσίζει όμορφα την ψυχή που ερευνά, αλλά...Αγαπά !
Την Αγάπη που ξελογιάζει τα όμορφα συναισθήματα,
που θέλει να απλωθεί σαν ένα δαντελένιο όμορφο
κάλυμμα που στολίζει και ομορφαίνει μια γωνιά ζεστή,
τη γωνίτσα της ψυχής, αυτή που παραμένει απλή και αγνή...
Μια κατοικία στα σύννεφα, κρυμμένη από το ψεύτικο,
το χρησιμοποιημένο καλά πια υλικό, αυτό που κουράστηκε
στις αναμετρήσεις της ζωής, εκεί που δεν φτάνει η κακία
και ο κατατρεγμός των "σκιών"
Φτιαγμένη από το υλικό των διαστάσεων των ονείρων,
εκεί που υπάρχει μόνο Αλήθεια, Ειρήνη και χαρά...
Μια κατοικία με υλικό Αθάνατο, ΄Αφθαρτο, από αυτό
που αντέχει στο χρόνο
Μαριάνθη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου