Βρες τον σταθμό... Δημήτρης Καλλιμάνης.

Βρες τον σταθμό...

...στης ελιάς την καρδιά

στου αμπελιού το στόμα

πάνω στον λόφο...

Γύρε και πάρε με ζεστά

τώρα που είμαι μόνος,

τώρα που το κρασί 'ναι συντροφιά

σε τραίνο σκέψης βραδινό,

σε μοναξιά μπαλάντας αστεριών

σε δίψα για τα φώτα.

Στο άλμα του μεσημεριού

σε περιμένω στο ηλιοκόνταρο της μέλισσας

μες το σοφό ρυάκι

που ανέστησε στους δυόσμους και στις λυγαριές,

που ανέστησε σ' αγριάμπελο χαλκόρωγο

της Νύμφης την σαγήνη...

Δως μου τα πάντα, προσευχή,

μες τον μυστικισμό μιας λίμνης ακίνητης,

δώσ' μου τα αγαθά του σιωπηλού προσευχητή...

Καλή ησυχία και κανέναν λογισμό,

καρδιά πλυμένη στ' άγια χέρια της Ειρήνης

και ν' ακούω μόνον την φωνή την νοερή

να φεύγει, να τινάζεται

να φτιάχνει την παντού ηχώ

ετούτης της ψυχής που θέλει φως.

Μέσ' απ' την ακίνητη λίμνη

να πετάξω σαν σκουριά την φθορά

και ν' ανέβω, ν' ανέβω, ν' ανέβω

ψηλά σ' έναν στρόβιλο

στην ικεσία, στην χαρά

στο λαμπρό ουρανόφως στην αρμονία της προσευχής,

μακρυά, πολύ μακρυά από του κόσμου τον αχό

κι από τους ζωντανούς νεκρούς

που όνειρο κι αγάπη λάβωσαν, πρόσβαλαν, ξέχασαν...

Αυτοί που θάψανε την κάθε φαντασία

σε χιόνι, στάχτη, θάνατο...

Πήρα τα μάτια μου απ' το τζάμι του τραίνου,

δίπλα μου σ' έψαξα και σου μιλώ,

ναι, στο ζητώ

να έρθεις να με πάρεις σήμερα...

σου ζητώ να βρεις το σταθμό...

Μόνο ένα κοίταγμα ζητώ,

έν' άγγιγμα στο χέρι μου,

μια καλημέρα της καρδιάς.

Ναι, στο ζητάω σήμερα ναρθείς...

...να βρεις τον σταθμό...

(Ποίηση, φωτογραφία Δημήτρης Καλλιμάνης).