Έσπασα τις αλυσίδες που με έδεναν
από το γκρίζο μιας εποχής
που τέλος έμοιαζε πως δεν είχε...
Άνοιξα το ταλαιπωρημένο μου χέρι
και έσφιξα μέσα του ότι πιο υπέροχο
είχε ο κόσμος των συναισθημάτων,
ένας κόσμος που είχε μόνο μία πορεία..
Αγκάλιασα με περίσσεια αγάπης
την τσαλακωμένη σου καρδιά
και άγγιξα τα όνειρά σου δίνοντας
την ευκαιρία στην ψυχή μου να ζήσει
το δικό της μονοπάτι.
Με αγγίζεις και χάνομαι
στο βάθος των ματιών σου...
Με χαϊδεύεις και νιώθω πως ο κόσμος
γύρω μου έχει πάψει να υπάρχει...
Μου μιλάς και η καρδιά μου
ξεκίνα να ζει το δικό της έργο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου