Η γυναίκα με τα μαύρα... Γιάννης Ρίτσος (Απόσπασμα).

Μη φοβάσαι γυναίκα με τα μαύρα άσε τον πόνο σου
να γράψει στην ψυχή μου.
Έλα γυναίκα με τα μαύρα στην αυλή, βγες στο δρόμο,
βρες τον τρόπο, γίνε ανάλαφρη, μην παραιτείσαι,
μην λυγίζεις στον άνεμο, μην τον αφήσεις να σε ρίξει.
Έλα γυναίκα με τα μαύρα άλλαξε τη φορεσιά σου,
γίνε κορίτσι ξανά δωσμου την εμπειρία
της σοφίας της ψυχής σου.
Πάμε να καθίσουμε σ΄εκείνο το πεζούλι, να εξομολογηθείς
τα βάρη της άνοιξης, του σεληνόφωτος,
τη θλίψη των κοραλλιών και των μαργαριταριών σου.
Εγώ θα τα πάρω, σε διαβεβαιώ. Σε νιώθω κιόλας.
Μην είσαι δύσπιστη μαζί μου όπως ο νέος σου.
Έλα γυναίκα με τα μαύρα να πάμε να δεις την πολιτεία,
το ανέστιο που πλανιέται κει έξω.
Να δεις τις ψυχές με τα σκοτεινά μάτια,
vampire έτοιμα να πιούν ότι καλό απομένει μέσα σου.
Να δεις τη βιαιότητα που σέρνει το ασυνείδητο.
Να δεις τη θλίψη του κρεμασμένου.
Να δεις τη φτώχεια της κουβέρτας στο δρόμο.
Να δεις την πάλη με τα φίδια.
Ανησυχία, εγωισμός, παράπονα και πίκρες.
Κεράκι που τρεμοσβήνει η πολιτεία…πως θα λάμψει;
Θα δεις όμως και την αγάπη γιατί θα στην δείξω
γυναίκα με τα μαύρα, υπάρχει κι αυτή! Έλα…