Και η θλίψη έχει τη δική της
μοναξιά και χάρη.
Και σαν αερικό τον πόνο
που με βαρενε
από κοντά μου θα τη πάρει.
Ζητάς την απομάκρυνση
από αυτά που δεν σε νιώθουν.
Τα Τοξικά και απόβλητα
και μ'οτι σε θυμώνουν.
Θυμώνω...
θέλω να φωνάξω
θέλω να ξεσπάσω
μα πιο πολύ για όλα αυτά
το χαρακτήρα μου ν' αλλάξω.
Σε ένα χαμόγελο
τα κρύβω πιο βαθιά
να νιώσουν λύτρωση
και μια ζεστασιά.
Σαν τη γεύση από γλυκό κρασί χωρίς
ν'αφηνω τα περιθώρια
να το απολαύσουν κι άλλοι.
Και εκεί να γύρω μες
τη δική μου ζάλη.
Θέλω να πετάξω
στην κορυφή ενος βουνού
σαν τα πουλιά τον
πόνο μου να πω.
Και να φωνάξω με κραυγή
σ' αυτά που μίσησα μα κι
ακόμη αγαπώ.
Και να φτάσω στους ωκεανούς.
Να περάσω θάλασσες και εμπόδια
για να βρω την άλλη μου
ζωή που ονειρεύτηκα.
Γιατι αθώα όπως ήμουν
με τη σαπιλα των ανθρώπων
πήγα και μπερδεύτηκα.
Αλλη αγάπη ψάχνω
άλλο όνειρο
άλλη αγκαλιά
Και ακόμη θυμώνω.
που τα όνειρα μου
σαν πανιά δεν έμαθα ν'απλωνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου