Στις άκρες των δαχτύλων της ακροπατεί
Μύρτα του δάσους αλοπαρμένη κόρη
Σ'ένα χορό, μιά ζωή μιά στιγμή κρατεί
στην λίμνη των Ουίλις που κρύβεται στα όρη.
Γλιστράει στην επιφάνεια του νερού
νούφαρο που κίνησε μακρύ ταξίδι
Κάθε γωνιά έχει γεμίσει του μυαλού
γυάλινα όνειρα σε έθραυστο παιχνίδι.
Αν όνομα είχε δώσει στον χορός της
θα ήταν Ζιζέλ ή Νόρμα ή Αουρόρα
Αίμα σταλάζει απόψε τ'όνειρό της
σπασμένα κρύσταλλα άστρα σε μπόρα.
Μείνανε άδειες οι πουέντ στην άμμο
εκείνη έφυγε μακριά με τον αγέρα
Πυγολαμπίδες φέγγουν κεριά σε γάμο
με ροζ κορδέλα στα μαλλιά φεύγει η μέρα.
Η άνοιξη κρατά στα χέρια αγκάθι
τα ρόδα στα άσπρα δάχτυλα ματώνουν
Τα πόδια της γυμνά στο ακροθαλάσσι
μπλέκουν σε φύκια ,με τα κύματα μαλώνουν.
Μύρτα με τον χορό σου ερωτευμένη
η νύχτα κι ο αγέρας σε φωνάζει
Στην λίμνη πια των Ουίλις μαγεμένη
Κτενά Ρούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου