Μάζεψα τα σύννεφα της ψυχής μου
τα μαυροφορεμένα
οπως ο ουρανός που είναι
έτοιμος να κλάψει
και ένα άψυχο κορμί
με τη βροχή του να το θάψει.
Μαυροφορεμένη κόρη ντύθηκα
και βγήκα να ζήσω
σαν Εκείνον το δικό του δράμα
σαν νανούρισμα ακούστηκε το κλάμα
σιγανό λυπητερό
σαν τον ήχο από μια
πένθιμη καμπάνα.
Τα αστέρια πίσω απο τα σύννεφα
δεν λάμπουν πια
και οι ψαλμοί αγγέλων να θρηνούν.
Από το κλάμα για τον πόνο τον δικό σου
ολοι στην πλάση για Σένα
θα πενθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου