Βλέπω τις φιγούρες που πλησιάζουν απειλητικά …
θέλουν να με πάρουν μακριά σου …θέλουν να μου φορέσουν
όχι άσπρο νυφικό μα εκείνο το σάκο των τρελών …
που ανάθεμα σ΄αυτόν που τον ονειρεύτηκε …τάχατες είναι
για το καλό μου …έτσι μου τραγουδάνε μέρες τώρα
οι μύγες που αφήσανε επίτηδες κοντά μου …
Στιγμή δεν μ΄αφήνουν να κουρνιάσω …να ξεκουραστώ …
να χαθώ …ίσως και να μοιρολογήσω …όλα τους ενοχλούν …
το δυνατό το γέλιο ...το ασταμάτητο το κλάμα …οι κραυγές
που χαρίζω στη σιγή …οι φωνές που ακόμη δεν κατάφεραν
να φτάσουνε κοντά σου …όλα …
Καταπίνω ξανά και ξανά τις άνοστες παραισθήσεις
που μου δίνουν και τους λέω και …ευχαριστώ …
Τ΄ακούς μάτια μου …ευχαριστώ …που μ΄ανάγκασαν
να σχίσω τη ψυχή μου …ν΄απαρνηθώ το κορμί μου ...
να χορέψω αργό βαλς με τ΄ανδρείκελα-εραστές της βρώμικης
εταίρας που έχουν το θράσος να ονομάζουν ζήση ...
Σε λίγο θα νυχτώσει και ο φύλακας Δαίμονας θα ξανάρθει …
θ΄απλώσει τα χέρια να αιχμαλωτίσει τη ψυχή …να εγκλωβίσει
το κορμί …να θάψει τη φωνή … Σκληρά απόρθητα σχοινιά
γύρω από το κορμί και μια εικονική πραγματικότητα χαρισμένη
στη ψυχή …αυτά μου δίνουνε γι΄αντάλλαγμα …
για να σε παραδώσω στις πύλες της κολάσεως που έχτισαν …
για να σ΄απαρνηθώ …για να υπογράψω δήλωση μεταμέλειας
πως πια δεν σ΄αγαπώ …δεν σ΄αγάπησα ποτέ …όλα ήταν
ένα ψεύτικο …ένα γυάλινο όνειρο που μου το σπάσανε
εισαγόμενοι θεραπευτές της άρρωστης ψυχής μου …
Σήμερα υπέγραψα την καταδίκη μου …ήταν ένα λυτό
σύντομο κείμενο: Αν είσαι εσύ η αρρώστια της ψυχής μου
για πάντοτε άρρωστη να μείνω Αν είσαι εσύ η τρέλα
της ψυχής μου μέσα στην τρέλα να χαθώ …ποτέ άλλον
δρόμο να μην ακολουθήσω … Αν είσαι εσύ το σαράκι
που με τρώει …ελεύθεροι οι τερμίτες των φιλιών
σου ολόκληρη να με φάνε …
Ο θεράπων γιατρός με κοίταξε με οίκτο …δεν σχολίασε,
απλώς όταν άνοιξε η πόρτα της κολάσεως είπε υποτιμητικά …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου