Πετρόκτιστο Διαμάντι... Ντίνα Μήλου.

Ζεύξη μου αγέρωχη,

Λαχτάρα κι έρωτα μου.

Βλεφάριζε η Ανατολή,

Τα χτυποκάρδια μου .

Εσύ πυρρίχιε χορευτή,

Νεανικό μου αγέρι.

Μας ένωσαν οι στεναγμοί,

Της εργατιάς , τσεμπέρι.

Σιώπησε το κελάηδημα,

Της ξενιτιάς η ρούγα.

Πάγωσαν τα χαμόγελα,

Σταμάτησαν τα ρολόγια.

Θ' αποδράσω μια αυγή ,

Τις πύλες σου ν' ανοίξω,

Να σου χαρίσω ένα φιλί,

Στο σώμα σου ν' ανθίσω.

Γαλάζιο πέλαγος η ματιά.

Κι ελπίδα ναυαγισμένη.

Οι συμφορές μας ένωσαν,

Ζυγοί , ζήσης φθαρμένοι.

Αγάπη μου ομόηχη,

Που τόσα μ' αφηγείσαι.

Ρούγα μου νεανική,

Τ' όνειρο ακροπατούσε.

Γλυκιά κοίτη σιωπηλή,

Ακούω την ροή σου.

Μ' αιφνίδιασες ένα πρωί.

Ξεσπώντας την οργή σου..

Ντίνα Μήλου

(Η γέφυρα του χωριού μου )