Για χρόνια η σιωπή υπήρξε σύμμαχος, αδελφή αγαπημένη
Απόψε όμως εγώ θα την προδώσω
Θ΄αφήσω ελεύθερα τις ανάσες που χρόνια τώρα δεν έπαιρνα
τους αναστεναγμούς που έκρυβα στα ρούχα τα παλιά
τις βρισιές που άφηνα σαν σημειώματα στις φορεσιές
των περαστικών, τις εξομολογήσεις που τάιζα στ΄αδέσποτα
Η μέρα που έρχεται θα είναι διαφορετική
Θα είναι η μέρα που θα μετρήσεις το ανάστημα μου
που θα συναντήσεις την καρδιά, το πείσμα και τη λαλιά μου
Αυτή τη μέρα θα μάθεις όλα τα μυστικά μου
αυτά που έκρυψα στο υπόγειο μαζί με τα σκοροφαγωμένα βιβλία
αυτά που άφησα να πετάξουν μακριά μαζί με τους Αγγέλους
αυτά που έπνιξα στη λίμνη για να ταΐσω τους κύκνους
και αυτά που τύλιξα σε μεταξωτό μαντήλι και κέντησαν
τ΄όνομα σου Απόψε θα μάθεις για τον καημό της ζωής μου
για τον πόνο τον ασύλληπτο που κατοικεί μόνιμα πια
στη ψυχή μου απόψε όλοι οι ψίθυροι θα κουβαλούν το γέλιο
και το κλάμα μου και είναι όλοι καλεσμένοι δικοί σου
Απόψε, που όλα θα τελειώσουν πριν καν αρχίσουν
Απόψε, που όλα θα στολιστούν μ΄αυτήν την αγάπη που
αρρωσταίνει τα σωθικά μου
Απόψε, που όλα θα γίνουν για σένα μια εκκωφαντική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου