Πληγωμένος έρωτας...Νόρα Ξένου.

Νιώθω αναστάτωση,

μια ψυχική ανησυχία

μετά τις τελευταίες του λέξεις.

Περπατώ, κάνω κύκλους,

ανηφορίζω, κατηφορίζω δρομάκια

καταλήγοντας στη θάλασσα.

Μοναξιά με κατακλύζει

σαν να είμαι ο μοναδικός άνθρωπος

πάνω στη γη.

Σκύβω για να αγγίξω τα νερά της...

θέλω να την ακούσω να μου μιλάει.

Μα τι όμορφα που ακούγεται...

το κυματάκι που σκάει στα πόδια μου

μοιάζει σαν αγκαλιά,

σαν ένα κάλεσμα να παίξω μαζί της.

Αισθάνομαι σαν παιδί

ξεχνώντας τους καθωσπρεπισμούς.

Βγάζω τα ρούχα μου και αφήνομαι

να με παρασύρει στη σαγήνη της.

Όλες μου οι έννοιες εξαγνίζονται

αφήνοντας τες να ταξιδέψουν

σαν γλαρόπουλα σε άγνωστα μέρη.

Οι ώρες περνάνε, νυχτώνει

και πάλι βυθίζομαι στις σκέψεις μου

κάτω απο τα σεντόνια.

Έχουν ποτίσει τη μυρωδιά του

και αυτό με τρελαίνει.

Μόνη λύτρωση τα όνειρα,

οι ταξιδευτές των επιθυμιών μου,

με πηγαίνουν σε εκείνον,

στον έναν και μοναδικό μου έρωτα,

για να ζητήσω να μου δώσει

πίσω την καρδιά μου

που του την είχα χαρίσει.

Πίστευα πως έτσι

θα ερχόταν η απελευθέρωση,

όμως έκανα λάθος,

γιατί η καρδιά

μακριά από εκείνον που αγαπά...

μαραζώνει...

Νόρα Ξένου