Και η τρέλα συνεχίζεται …
Αφήνω τις μέρες να χαραμίζονται στο ημερολόγιο
και τις νύχτες να πνίγονται στα δάκρυα
Το αιώνιο μούδιασμα μιας ψεύτικης ζωής
και το πλήθος να γελάει βουβό
καταδικασμένο στη μέθη της ακροαματικότητας
στην ψευδαίσθηση της επίκαιρης ενημέρωσης
όπου και να πάω, όπου και να σταθώ
είδωλα ερώτων που υπενθυμίζουν πως
εσύ και εγώ πεθάναμε χωρίς ν΄αναστηθούμε
Ελπίδα καμιά για μια ζωή μακρινή
για μια αγάπη εικονική
Ρόλοι ψεύτικοι με λόγια χιλιοειπωμένα
και ο σκηνοθέτης απόφοιτος ιδιωτικής σχολής …άψητος
Χαράζει …μια μικρή θάλασσα μούσκεψε το κρεβάτι
ξέρει αυτό …θα στεγνώσει να΄ναι έτοιμο για το επόμενο μοιρολόι
Ο Ήλιος χαιρετά, ο Τρυποφράχτης αφιερώνει το τραγούδι
και η Αυγή με σπρώχνει στο παραθύρι
Μια μέρα ίδια με τη χθεσινή
όμοια με την αυριανή
και η τρέλα της απώλειας αγκαλιά μου
Μου λείπεις …
Μου κλέβει την ανάσα η έλλειψη σου
το χάδι της ζωής, το γέλιο της αγάπης
Με σκοτώνεις …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου