Ξέρω πως του έρωτα
τα βήματα ξεχνώ
Σε δρόμους νέους
μοναχικούς περπατώ.
Ξέρω τα λάθη μου
δε τα λησμονώ
Παλεύω με αυτά
όσο κι αν πονώ.
Μέρα με τη μέρα
ο πόνος μεγαλώνει
Νύχτα με τη νύχτα
ο φόβος με στοιχειώνει.
Ίσως καταφέρω
τη ζωή να κερδίσω
Ίσως λέω Ίσως
να ξαναζήσω.
Ποτέ μου δε κατάλαβα
τα χρόνια πως περνούν
Στιγμές πως χάνονται
για όσους δε τολμούν.
Κάποτε σαν τόλμησα
άρνηση επήρα
Και τότε αποφάσισα
δεν έχω πια ελπίδα.
Νάκου Βασιλική
27/5/22
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου