Ήρθε εψές το άτι μου
στο όνειρο σαν άστρο
έμαθε το γινάτι μου
για πορθημένο κάστρο!
Με πήρε τότε και με πέταξε
στα δικά σου τα ουράνια λημέρια
και νίκες στο Όνειρο μου έταξε
με ανίκητα σπαθιά στα χέρια!
Χαμόγελα μου έδωσε μετά
χαμόγελα μου δίνει για σπαθιά
και του ουρανού το στέμμα
μου 'πε πως είναι ένα βλέμμα!
Φόρεσα την νύχτα πανωφόρι
για να μην με δει κανείς
και σκοτάδι έγινα της γης
στο δικό σου το ανηφόρι!
Στα δικά σου εδώ τα βήματα
στα δικά σου στο νερό τα κύματα
έγινα αγάπη μου σκιά σου
έγινα σκιά του έρωτα σου!
Και έχυσε το όνειρο βροχή
πλημμύρισε η βροχή την γη
εσύ ήσουν το όνειρο μου
βροχή ήσουνα στον ουρανό μου!
Στον ουρανό μου άστρα πουθενά
λείπεις εσύ και έχει συννεφιά
φτωχή μου καρδιά πονάς
πονάς για αυτό και δεν μιλάς...
<<Καρδιά μου>> με είπες τότε
και άνθισε η καρδιά
αλλάξαν όλα μαγικά
στιγμή του ονείρου που πετά!
Στιγμή του ονείρου που τελειώνει
μόνο όταν φύγω από 'δω
και η καρδιά μου λιώνει
γιατί τότε θα σε ξαναδώ!
Θα ξαναδώ τα μάτια σου άστρο μου
θα ξαναδώ τα άστρα μου στον ουρανό
τον άναστρο τα κάστρα μου
τα απόρθητα εγώ θα μπω!
ΤΑΚΗΣ ΚΤΕΝΑΣ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! ΥΠΕΡΟΧΟ!
ΑπάντησηΔιαγραφή