Στο καράβι της ζωής αρμενίζουμε
Σπαραξικάρδιες φωνές και γέλια
Ξεχειλίζουν οιμωγές και γόους
Κι η χαρά στριμώχνεται στα τέλια του χρόνου
Συλλαβίζουμε τα προβλήματα στα σύννεφα
Που σκάνε σαν ρόδι απρόσμενα στη μέρα
Πληγές χαίνουσες σε σώματα και ψυχές
Που υποφέρουν από μοναξιά
Οι στιγμές διαδέχονται η μια την άλλη
Μηχανικά και απρόβλεπτα
Και γίνονται τριχιά που μας πνίγει
Γιατί ζούμε δίχως να ζούμε
Μ. Ν. 25/05/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου