Η έκπληξη του απροσδόκητου... Χαραλάμπακης Γιάννης.

Είναι αυτές οι όψιμες φθινοπωρινές μέρες

που μου επιτρέπουν να κατέβω στον πάτο της ψυχής σου.

Εκεί που κρύβονται οι πιο όμορφες αναμνήσεις μας.

Είναι οι μέρες που σε σκέφτομαι ακόμα πιο πολύ

και έχω την ευκαιρία να σε απολαύσω ακόμα πιο έντονα.

Αυτές τις μέρες που βλέπω τον εαυτό μου σε σένα,

και οι σιωπές μου γεμίζουν με ήχο,

όλα ζουν για να ζω και όλα αποκτούν και πάλι νόημα.

Θέλω να χάσω τον εαυτό μου μέσα στα ελαττώματά,

στους εφιάλτες, στα μυστικά και στις φοβίες σου.

Ο χρόνος είναι γενναιόδωρος και η έκπληξη του απροσδόκητου

διεγείρει τη φαντασία μου, απολαμβάνοντας τη χαρά

να σε νοσταλγώ. Νιώθω την παρουσία σου όσο μακριά κι αν

είσαι, καθώς βαδίζω αργά στο βαθύ άγγιγμα των σκέψεών σου.

Νιώθω το βλέμμα σου, νιώθω τα ονειρά σου,

νιώθω την ψυχή σου, νιώθω ότι υπάρχεις μόνο για μένα.

Η αγάπη μας ήταν ολοκληρωτική, έκανες τις θλιβερές μου

ημέρες χαρούμενες και με γέμισες αγάπη, μα έφυγες

από τη ζωή μου για πάντα, αφήνοντας τα όνειρα

και τις φαντασιώσεις μου να με στοιχειώνουν.

Έκλεισα τα μάτια μου, αναζητώντας μια στιγμή ηρεμίας

αλλά δεν βρήκα καμία.

Αφού εσύ επέλεξες το τέλος, γιατί επέστρεψες;

τι κάνεις σε αυτό το μέρος; τι ψάχνεις; τι μου ζητας;

δεν είμαστε πια οι ίδιοι, πώς περιμένεις να είναι όπως πριν;

ήμασταν τα πάντα και τώρα είμαστε ένα τίποτα,

μια γενναία δειλία, μια απελπισμένη αναμονή.

Θέλεις να μου κάνεις ερωτήσεις

χωρίς να θες να ακούσεις απαντήσεις.

Πες ότι θες, αλλά φύγε από τα μάτια μου, αυτά τα μάτια

έχουν βαρεθεί να τυφλώνονται από τις ανοησίες σου.

Αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και το σήμερα

είναι το μόνο που μου μένει, θέλω να το ζήσω,

θέλω να ζήσω το τώρα, σαν να μην έχασα μια μέρα.

Σου λέω λοιπόν και άκουσέ το καλά...

Για μένα έχεις πια πεθάνει, το φωνάζω πολλές φορές την ημέρα

και οσο περισσότερο μου λειπεις, τόσο πιο δυνατά το φωνάζω.

Η αλήθεια είναι ότι και η σιωπή σου πλέον κάνει πολύ θόρυβο

και το μυαλό μου δεν σε αντεχει.

Τώρα πια ξέρω οτι είσαι μιά κακιά υποτροπή

σε ένα αρρωστημένο πάθος.

Δεν είναι κακό μια γυναίκα να ερωτεύεται τον εαυτό της,

το πρόβλημα αρχίζει όταν ερωτεύεται μόνον τον εαυτό της.

Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή,

αποζητώ την μοναξιά όλο και περισσότερο.

Δεν θέλω να σκεφτώ, δεν θέλω να μιλήσω,

δεν θέλω να δω κανέναν.

Θέλω να σβήσω την υπαρξή σου απο την μνήμη μου.

Τώρα βλέπω καθαρά πως η καλύτερη παρέα μου,

είμαι εγώ και ποτέ δεν θα προδώσω

αυτήν την τελευταία μου παρέα.

Γιάννης Χαραλαμπάκης.