Η Άρκτος... Μιλένα Σπανού.

'Και γω αγωνιώ'

Μου έγραψες ψελλά

και ύστερα μου χάρισες τα σφιγμένα δόντια σου

που τρίζαν φόβο

να τα καρφώσω σ' ένα πεδίο βολής

με χάρτινους φωσφορούχους στόχους

να φτιάξω μ' επτά πασσάλους

από σκοτάδι κι απο φως

στον θώρακα του ουρανού

μια δική σου άρκτο

επτάκοχη

Κι αν φταίνε οι θνητοί

πουν' αλμυροί

με μοίρες αλμυρές

που στάζουν στις πληγωμένες τους παλάμες

κόβοντας της ζωής τους τις γραμμές

και αν τα γένια τους αφρόντιστα ασπρίζουν

και αν τα οχτωβριάτικα χρυσάνθεμα

πέφτουν

τρύπιες δεκάρες

σ' οργανοπαίχτες περιοδεύοντες

που υποκλίνονται με το στανιό

Συ μόνον να μετράς

πόσες φορές

χωράει η αγάπη στης κάμαρής της τον αντίλαλο

Στην άρκτο σου

Πόσες φορές

Περαστική

Τον γάμο σου χορεύει

Πριν γεννηθείς

Πριν γεννηθεί

________________________________

Μιλένα Σπανού 05 XI 2020