Δεν είμαστε άνθρωποι, αλλά καλές καρδιές ,
σώματα που φορέθηκαν από τις ψυχές .
Μαζί περπατούν μέχρι άλλο σαρκίο να βρουν.
Θωρούν γύρω τους όλα απόμακρα,
βράχους πρέπει να σηκώνουν .
Έτσι νομίζουν κάποιοι πως τους απομονώνουν
βάζοντας εμπόδια συνεχώς,
γεννούν δύναμη όμως αυτοί διαρκώς .
Δράκος φύλακας αυτός τους ωθεί
η δικιά τους αγάπη να ανδρειωθεί.
Μαζί τους η πλάση όλη θα αλλάξει
θα γεμίσει φως όσο πριν δεν είχε υπάρξει.
Τον φύλακα πρώτο πρέπει να χτυπήσουν
τον βασιλιά έτσι να γονατίσουν.
Στην ύλη μόνο του να τον φυλακίσουν.
Να μείνει μακριά ο βασιλιάς
από τον δράκο θέλουν .
Τον προηγούμενο βασιλέα έτσι μόνο του τον σκότωσαν,
μέσα στην απομόνωση,
τα καταφέρνουν.
Πρώτα ο δράκος, μετά ο βασιλιάς
Εκείνη μόνη στο τέλος να ξεψυχίσει,
όταν τα άλλα κομμάτια καρδιάς θα έχουν σταματήσει.
Αυτό έγραψαν κάποιοι παραλλαγή στην μοίρα, όντως.
Πόνος, μάχες ο καθένας τους μόνος.
Ήρθαν τέρατα τον φύλακα χτυπούν
της κακίας δόρατα καραδοκούν.
Πέφτει, πισώπλατα χτυπημένος
μα στο καλό είναι μόνο παραδομένος.
Εκείνη γονατιστή την αγάπη εκλιπαρεί
πρέπει ένωση να φέρει με προσευχή.
Κλείνει τα μάτια, τον βασιλιά να αγγίζει ,
όσο γύρω της το κακό θερίζει.
Κύκλο έκανε γύρω απ' τον φύλακα της
πρέπει να στείλει κάπου τα φιλιά της
Αγάπης κύκλος η προστασία
πρέπει να νιώσει την πεμπτουσία
Αγγίζει τον βασιλέα απαλά η πνοή της
Νιώσε με, σε χρειάζομαι τώρα
αγάπη γεμάτη αυτή, ελπιδοφόρα.
Τρέχουν δάκρυα στο πρόσωπο της
καθώς φιλάει από απόσταση τον καλό της .
Πόνος και αγάπη χαρμάνι να φτιάξουν
τα τέρατα έτσι ίσως τα υποτάξουν.
Αποτάσσομαι, φωνάζει την τόση κακία.
Αγάπη, η μόνη μου καθαρή λατρεία .
Ο φύλακας δράκος χάνει αίμα, ζωή όμως δεν αφήνει.
Με φιλιά στον βασιλιά, ζωντανό τον κρατεί εκείνη .
Ο άρχοντας ένιωσε όσα γινίκαν
Πήρε δύναμη τα πόδια του πάλι σταθήκαν .
Έκλεισαν με μιας όλες οι πληγές του φύλακα δράκου.
Χτυπά η καρδιά στα τρία χωρισμένη, άκου.
Ακούγεται πάλι ο χτύπος δυνατός.
Τα τέρατα φύγαν, ο βασιλιάς ορθός.
Θα πάει να 'βρει την καλή του
ας ήταν ωδή πόνου η αποστολή του.
Η αγάπη πάντα όλα τα κερδίζει
σκοτάδι, σιωπή και χρόνος δεν την φοβίζει.
Το άλογο περιμένει τον αναβάτη
όλα θα φτιάξουν δεν έγιναν ακόμα στάχτη.
Βγάζει το άλογο φτερά και πετάει
να φτάσει ο βασιλιάς εκεί που αγαπάει.
Όλα τα εμπόδια από ύψος μικρά μοιάζουν
όλα περνάνε με φιλιά που ευωδιάζουν.
Μύρο νάρκισσου δίνει την μνήμη
Κανείς από τους τρεις, μόνος μην μείνει.
Έτσι η γυναίκα την παλιά της αγάπη ελευθερώνει
την πιστεύει όσο κανείς, της δίνει το τιμόνι.
Στην αγάπη σαν πιστέψεις και θυμηθείς
σε κάθε ζωή σου να ξέρεις θα λυτρωθείς.
Μια γυναίκα, ο βασιλιάς και ο φύλακας δράκος.
Ένωση επράξαν και γινίκαν βράχος.
Αγέρωχοι τώρα στη γη θα γυρνούν
κάθε αδύναμη ψυχή να βοηθούν.
Έχουν αγάπη ατελείωτη να δώσουν
Ποτέ αξίες αυτοί δεν θα προδώσουν .
Τόλμη θέλει, πίστη και καθαρή καρδιά
Μια που χωρίστηκε στα τρία, να γίνει πάλι μια.
Αν ο βασιλιάς αυτό κατανοήσει
θα αλλάξει απόλυτα ξανά γη και φύση .
Δικαιοσύνης ήλιο αυτός θα επιφέρει
η αγάπη θα διοικεί ξανά όλα τα μέρη.
Φως θα σκορπίσει σε όλη την πλάση
σκοτάδι ξανά δεν θα υπάρξει.
Μένει να δούμε αν τους βρει
ο βασιλιάς.
Τελειώνει ο χρόνος στην κλεψύδρα με μιας.
Εκείνη δίπλα στον δράκο πιστή θα μείνει
ακόμα και αν ο βασιλιάς φοβηθεί την ευθύνη.
Χαμένη πριγκίπισσα ήταν αυτή σε παλιά ζωή,
Gwenllian λεγόταν και ήταν Ουαλή.
Καρδιά, δράκου Βασιλιά
Μέρος Β'
- Έφη Κεραμή-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου