Θάθελα νάσουν εδώ... Τάκης Κτενάς.

Θάθελα νάσουν εδώ να λέγαμε βλακείες.

Να κοιταζόμασταν στα μάτια και να μην έχει σημασία τι θα

πούμε, να μιλάγανε αυτά. Να γελούσες δυνατά μέσα

απ' την καρδιά σου, όπως μόνο μαζί μου γελάς όταν εγώ

παιδιάστικα σου χορεύω σαν ανέμελο κατσίκι που χοροπηδάει.

Και εσύ γελάς.

Γελάς και η κάμαρη φωτίζει με το φως των ματιών σου.

Θάθελα να σε βλέπω, να κοιτάζω τα μάτια σου γιατί

μου λείπει η ανατολή. Μόνο στα μάτια σου ανατέλλει ο ήλιος,

αφού ο ήλιος μου είσαι εσύ. Θάθελα να σε πειράζω κι ας με

μαλώνεις. Θάθελα να με μαλώνεις.

Πόσο μούλειψε να με μαλώνεις

και να βλέπω την ματιά σου πάνω μου να με καρφώνει

και μετά να συννεφιάζει χωρίς κανέναν σοβαρό ιδιαίτερο λόγο.

Θάθελα την ματιά σου πάνω μου. Πόσο μούλειψε η ματιά σου.

Μούλειψε κι η αγκαλιά σου. Να σε παίρνω αγκαλιά και

να κουρνιάζεις μέσα μου σαν λαβωμένο πουλί.

Να σε χαϊδεύω στο κεφάλι, στα μαλλιά,

στην ψυχή. Να σε παρηγορώ και να σου δίνω κουράγιο.

Να σε σηκώνω όταν σε παίρνει από κάτω.

Να σου δίνω το χέρι και να περπατάμε στα αστέρια.

Μούλειψε να σε φροντίζω,

θάθελα να σε έχω για να σε φροντίζω.

Ο καθένας μας θέλει να έχει κάποιον να αγαπά, κάποιον

για να φροντίζει. Θάθελα να σε έχω να σε αγαπώ από κοντά.

Όχι ότι τώρα δεν σε αγαπάω, αλλά σ' αγαπάω από μακριά.

Πιο πολύ σε αγαπάω, αλλά μου λείπεις.

Μου λείπει η ζωή μας από όταν είμαστε μαζί, μου λείπω εγώ

όπως είμαι όταν είσαι δίπλα μου εσύ. Μου λείπεις εσύ.

Μου λείπω όμως και εγώ, όταν λείπεις εσύ.

Μου λείπουν όλα τα μικρά ασήμαντα καθημερινά

και ανούσια πράγματα που κάνουμε μαζί όταν είσαι εδώ,

όπως ένας καφές που παραγγέλνουμε απ' έξω.

Ποτέ αυτός ο καφές δεν έχει την ίδια γεύση με αυτήν

που έχει όταν τον πίνουμε μαζί. Άνοστος μου φαίνεται.

Άνοστος και κρύος σαν την παγωνιά που έχει το δωμάτιο

μες στο κατακαλόκαιρο. Αλλά πάλι τότε έρχεται

η σκέψη σου και με ζεσταίνει.

Όπως ήρθε τώρα και όλα πήραν φως.

Μέσα στην νύχτα το φως από την σκέψη σου φώτισε

το δωμάτιο που οι τοίχοι του σε ζητούν.

Κρύοι οι τοίχοι αποζητούν ένα σου γέλιο, μια ματιά,

μια ομορφιά σαν την δικιά σου για να ομορφύνουν

και αυτοί, να πάρουν χρώμα. Γκρίζο το χρώμα τους

με το χαμόγελο σου γίνεται λευκό σαν τα δόντια σου

όταν χαμογελάς. Λευκό και φωτεινό σαν να λάμπει

στην σκέψη σου. Και τα όνειρα μου ακόμα σε ζητάνε.

Κάθε βράδι σε ονειρεύομαι. Άλλο όνειρο δεν πρέπει

να έχω εξόν από εσένα. Είσαι το Όνειρο μου.

Αφού δεν μπορώ να σε έχω κοντά μου, σε αγαπώ

από μακριά μου. Κι ας λείπεις.

Εγώ σε έχω μέσα στην καρδιά μου!

ΤΑΚΗΣ ΚΤΕΝΑΣ