Σε θαμπωμένη ώρα
σε ώρα φωτεινή
του δειλινού έρχεται
αγνή κι ανέγγιχτη
σαν ίσκιος πλανιέται
στη γαλήνη χρωμάτων
με τα χρυσά μαλλιά της λυτά.
Σε λίγο νυχτώνει
μένει αμετακίνητη γλαρωμένη
αργόσυρτα ήχος περνά
μια επανάσταση ενάντια στη μοναξιά
στα δάχτυλα της στίχοι πλέκονται
εξομολόγησης.
Στα λιβάδια η αγάπη βλασταίνει
υδάτινα όνειρα αμέτρητα
εκεί που κατοικεί η αγάπη
δεν υπάρχουν σύννορα
απροσδιόριστα μεσουρανούν
χωρούν στου χάους τη ρωγμή
Γρηγορία Πελεκούδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου