Το καλοκαίρι αργεί ακόμη να'ρθει και εγώ διάλεξα να μείνω
με τις σκέψεις μου για λίγο..
Δεν νιώθω ότι λυπάμαι για κάτι..
Απλά νιώθω εύθραυστη τη συγκεκριμένη ώρα..
Δεν νιώθω χαζή ότι δεν μου λείπει ένα χάδι
και μια στοργική αγκαλιά...
Αλλά στην παρούσα φάση επέλεξα την ηρεμία μου...
τι με κάνει να νιώθω Ειρήνη μέσα μου...
Κουράζει να τρέχεις πίσω από ανθρώπους
και να ακούς υποσχέσεις που δεν τους τηρήσαμε ποτέ..
Κουράζει να ακούς ότι θα είναι εκεί και να χάνονται
σαν αέρας στη στιγμή..
Κουράζει να μιλάς με τους προδότες όταν εσύ έδωσες
ότι μπορούσες να τους θεραπεύσει..
Να στέκεις όρθιος και να κοιτάς πληγές..
Αλλάζεις σιωπηλά για να φιλάς την καρδιά σου από τυχόν
ατυχήματα που δεν θα μπορείς να αναπνεύσεις...
Διαλέγεις για το μυαλό σου το όνειρο...
Να κοιτάς τη θάλασσα με τους μοναχικούς της κυματισμούς...
Και ένα τρελό κύμα να σε παρασύρει σε μια ζωή καινούρια...
Να νιώθω ότι κοιμάμαι.. να πετώ στα σύννεφα και να χάνομαι...
Να περπατάω και να πετάω.. Να έχω επιλογή να διαλέξω
αυτόν που θα απαγγείλει τη σιωπή μου....
Εσύ ή κάποιος ανώτερος από όλους τους άλλους..
Ποιος θα οδηγήσει το καράβι της ψυχής για τη δική μου
σωτηρία και την ασφάλεια μου..
Να διαλέξω αυτόν που θα με κοιτάζει στα μάτια
και να με ποτίσει λίγη δόση του ρομαντισμού μου...
Μερικές φορές αναρωτιέμαι..
Κάποιες στιγμές είναι φτιαγμένες
και σε διαπερνούν σαν τον άνεμο...
Σου αφήνουν λίγες σκέψεις που μοιάζουν να ξέσπασε καταιγίδα..
Σε ταρακούνησαν για δευτερόλεπτα.. Και μόλις φύγουν..
Νιώθεις την απουσία τους...
Οι παλμοί της καρδιάς χτυπούν στις ευαισθησίες μου....
κολλημένοι και αυτοί στο χρονολογίο για ένα καλοκαίρι
Ιωάννα Καγκαρά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου